liefste moeder,
de omstandigheden waarin ik mij bevind worden alsmaar vreemder. Niet alleen elfen en dwergen - ik had vroeger al van het bestaan van deze wezens gehoord - hebben mijn pad gekruist, maar ook betoverde wolven en zelfs een demon!
Maar laat ik bij het begin beginnen: in mijn vorige brief vertelde ik dat ik zonder mijn medeleerling in een herberg was aangekomen. Ik hoopte daar reisgezelschap te vinden en dat bleek niet zo moeilijk. In de herberg zaten een heleboel mensen en andere wezens die alleen op tocht waren. Eén van de aanwezige heren viel mij dadelijk op. Hij was de herberg amper binnengekomen of hij stormde al op een adellijk uitziend echtpaar af. Aangezien ze vlak bij mijn tafel zaten kon ik hun gesprek makkelijk volgen. Beide heren bleken handelaars te zijn en richting Delberz te reizen. Ik trok dan ook mijn stoute schoenen aan en mengde me in hun gesprek. Ze vonden het goed dat ik met hen meereisde. Ook een norse dwerg en twee elfen sloten zich bij ons aan. Gelukkig maar, want onderweg werden we overvallen door vier rabauwen. De twee handelaars bleken broekschijters te zijn maar de elfen en de dwerg konden de overvallers makkelijk de baas.
Toen we in Delberz aankwamen, bleek daar behoorlijk wat loos te zijn: het gildehuis was verwoest en er waren wolven in de stad die jonge mannen aanvielen. Deze vreemde gebeurtenissen zijn voor een onderzoekster zoals ik natuurlijk uitermate intrigerend. In naam van Verena ben ik dan ook op zoek gegaan naar de ware toedracht achter de mysterieuze gebeurtenissen. Vreemd genoeg bleek ook mijn reisgezelschap gemotiveerd om deze zoektocht aan te vatten. Van de elfen kon ik mij dat nog voorstellen, aangezien zij tot de nobelste aller volken behoren, maar dat de dwerg dit zou doen zonder serieuze vergoeding, ging mijn petje echt te boven. Enkel van de handelaar kan ik mij zijn motieven voorstellen: ik vermoed dat hij graag toe wil treden tot de gilde en daarvoor op een goed blaadje wil komen bij de gildemeester.
Wat er ook van zij: het onderzoek bracht de vreemdste dingen aan het licht. Ik heb een uitgebreide analyse op papier gesteld om die in Altdorf aan meester Archibald te laten lezen. Misschien krijgt het onderzoek zelfs een plaatsje in de bibliotheek! In grote lijnen komt het hier op neer, liefste moeder: ooit had een gildemeester een demon opgeroepen. Daarmee schakelde hij zijn concurrenten uit zodat de zaken goed gingen. De opvolgers van deze gildemeester hadden geen weet van de demon en daardoor gingen de zaken minder goed. De huidige gildemeester had echter het bestaan van de demon ontdekt en maakte daar ook gretig gebruik van. Gelukkig waren er in Delberz ook mensen die voorstander zijn van eerlijke en rechtvaardige handel. Toen zij echter protesteerden tegen de handelswijze van deze gildemeester, brandde het gildenhuis af. Of dat per ongeluk ging of met opzet hebben we niet kunnen achterhalen. Feit was wel dat de schuldige gildemeester kon ontsnappen alhoewel hij zwaargewond was. Maar door nauwkeurig speurwerk zijn wij erin geslaagd om deze schurk te vinden. De ketting waarmee de demon opgeroepen kon worden was echter verdwenen. Hij was gestolen door een snotjong dat verliefd was op een mooi meisje. Hij gebruikte de demon om de vrijers van dat meisje uit te schakelen. Deze arme jongens werden door betoverde wolven verscheurd! Omdat dat snotjong allerlei megalomane plannen had om heerser over Delberz te worden, probeerden wij met alle macht om de demonenketting te pakken te krijgen. Helaas slaagde het joch erin om de demon op te roepen. Ik moet zeggen, lieve moeder, vechten tegen een demon is geen kattenpis. Gelukkig was Verena met ons en konden we de demon en het joch overmeesteren. Helaas was één van de elfen wat overijverig en is de jongen in de strijd gebleven. Jammer want dat had een interessante gerechtszaak kunnen opleveren.
Welnu, waarde moeder, na deze perikelen zet ik mijn reis naar Altdorf verder. Mijn gezelschap gaat verder met mij mee. We hebben van de gildemeester van Delberz de opdracht gekregen om de oogst van één of andere dure wijn op te kopen en naar Delberz te sturen. Dit soort opdrachten interesseert mij niet echt, maar het is op de weg naar Altdorf en ik heb ondertussen gezelschap. Bovendien verdien ik er wat geld mee om mijn leeftocht te betalen.
Hier neem ik weer afscheid van je, liefste moeder. Ik bid elke dag tot Verena om voorspoed en een goede gezondheid voor jou en mijn broers en zussen. Mogen mijn gebeden verhoord worden.
Uw toegenegen dochter
Rachna
Home 
Sun Jan 07, 2007 8:44 pm