Ruben Dekmar

Ruben Dekmar

Ruben werd geboren in een veruit onbekend dorpje in de staat Hochland. Zoon van een boer en boerin (nee, er kwam geen vee aan te pas). Zijn toekomst stond bij zijn geboorte reeds vast, hij zou met zijn broers en zussen de boerderij overnemen.

Helaas, kwam een bende struikrovers zijn toekomst overhoop halen. In de ochtend waar zowel Mannslieb als Morrslieb aan de hemel zichtbaar waren, kwam de plunderende bende het dorp binnenvallen. Al vlug werd de noodbel geluid en kwam de boerengemeenschap met mes en hooivork naar buiten. Al vlug werd de strijd aangegaan. De goedbewapende struikrovers tegen de boeren met hun hooivorken, zeisen en messen. Het was een korte strijd. De struikrovers hadden geen tegenstand verwacht en na hun initiële verrassing slaagden ze er al snel in om de lichtbewapende boeren te overmeesteren en af te maken. Woedend over deze evolutie gingen de rovers over tot het in brand steken van de boerderijen en het afmaken van alle bewoners (was daarom niet in deze volgorde, maar wie zal het vertellen…) Ruben was, toen dit allemaal gebeurde, in het bos hout gaan sprokkelen. Hij werd op die manier het lot van zijn dorpsgenoten bespaard. Maar zijn zwaarste beproevingen zouden nog komen. Hij was de enigste overlevende van het dorp en hij had geen weet van de wat er zich buiten het dorp allemaal afspeelde.

Al zijn avonturen bespreken zou ons te ver leiden. Het volstaat te zeggen dat hij op zijn omzwervingen op een bepaald moment een op het eerste zicht armzalige handelaar tegenkwam op een weinig gekend landwegeltje, een alternatief voor de goed onderhouden rijkswegen. De handelaar reed daar om zo de verschillende taksen die op de wegen werden geheven te omzeilen. Hij zag er op het eerste zicht armzalig uit, maar onder zijn tot op de draad versleten kapmantel droeg hij een goed onderhouden leren harnas en hij altijd een perfect werkende kruisboog bij de hand. Onnodig te vermelden dat de handelaar zeer goede zaken deed door kostbare goederen via de alternatieve wegen te vervoeren. Zodoende kon hij zijn waren net dat ietsje goedkoper dan zijn concurrenten verkopen en ondertussen nog steeds aanzienlijke winsten maken.

Ruben werd leerjongen van de handelaar en al vlug merkte de handelaar op dat Ruben een neus voor zaken had. De handelaar leerde Ruben schrijven en lezen en alles wat hij ook maar wist ivm. handel voeren. De handelaar zag in Ruben de ideale schoonzoon. Omdat het in de stad en onder de rijken de gewoonte was, wou hij dat Ruben een familienaam koos. De handelaar stelde voor om de naam van Wezemael aan te nemen gezien dit een bijna uitgestorven naam was en dat er toch niemand bezwaar zou op maken. Maar Ruben vond dit een belachelijke naam gezien hij zich enkele grappen over een zekere paladin van Wezemael herinnerde die in zijn vroeger dorp nogal veel de ronde deden. Na veel nadenken besliste hij om de naam Dekmar te nemen. Dekmar was een vrij onbekende naam in de streek van Marienburg, de vader van Ruben noemde Dekmar en ter nagedachtenis aan zijn vader nam hij dus de naam Dekmar aan. Om geen concurrent van zijn mecenas te worden, koos hij er voor om een handel in wijn op te richten. Hij kreeg een klein startkapitaal van de handelaar, alsook een kar en muilezel. Ruben Dekmar zou naam en faam zoeken, ondertussen een degelijk kapitaal opbouwen en dan terugkomen naar zijn weldoener om te huwen met de ongelooflijk knappe dochter van zijn mecenas.

Eerste post op Rubens weg naar rijkdom was Tilea gaan bezoeken. Gezien wijn redelijk veel geconsumeerd wordt in zowel Tilea and Middenland, is het misschien een goed idee om wijn van het ene gebied naar het andere gebied te brengen.

In Tilea kon hij voor een redelijke prijs enkele vaatjes kopen van een wijn dat een uitzonderlijke reputatie heeft, het betreft de Côte de Miragliano. Op de terugweg naar Middenland slaagde Ruben er ook nog in enkele vaatjes Bechafen Riesling (een ietwat mindere kwaliteit dan de Côte de Miragliano, maar nog steeds met een stevige reputatie) op de kop te tikken.

Toen hij nog maar net terug binnen de grenzen van het Empire was, hebben er zich een paar rare evenementen voorgedaan. Niet ver van het dorpje Sigmaringen op een goed onderhouden pad dat parallel met de keizerlijke weg liep, stoot Dekmar plots op wat een klein slagveld leek. Een groot aantal zwaar bewapende en gemaskerde mannen moeten om een nog onbekende reden enkele elfen in een hinderlaag hebben gelokt. Hoe men dit kunnen verwezenlijken heeft is een nog groter mysterie dan de reden waarom de elfen in deze streek vertoefden.

Het feit blijft dat ze in een hinderlaag gelokt werden. Dekmar is geen helder licht in het lezen van sporen, maar wat reeds het kleinste kind duidelijk was is dat de overvallers met veel moeten geweest zijn. In totaal lagen er nog een dozijn gesneuvelde overvallers en waren een zestal elfen onderuit gehaald. Alle elfen bleken kithband warriors te zijn. Om de overledenen het nodige respect te tonen ging Dekmar ze begraven toen er een van de elfen kreunde. Er was er nog een in leven. Het bleek de jongste te zijn. Dekmar zag onmiddellijk de ernst van de jonge elf zijn verwondingen in en met de nodige zorg hielp hij de elf op de kar. Zo vlug als mogelijk voerde Dekmar de elf naar Sigmaringen. Daar zorgde Dekmar er voor dat de beste zorgen die men in het dorp ook maar kon vinden gebruikt werden om de elf terug op de been te brengen.

Het duurde enkele weken voordat de elf terug aan de betere hand was. Ondertussen hadden enkele dorpslui tezamen met Dekmar naar de plaats van de overval geweest en de nodige eerbetuigingen aan de doden gedaan alvorens ze te begraven. (Er werden geen kostbaarheden gevonden. De dorpslui werden wel enkele wapenuitrustingen van de overvallers rijker.)

Het is nu reeds zes weken later. Dekmar en de elf, die er voor gekozen heeft Dekmar te vergezellen, zijn bijna in het stadje Delberz. Hier hoopt Dekmar zijn eerste verkopen te kunnen doen. Waarschijnlijk blijft de elf bij Dekmar omdat hij denkt dat hij een openstaande schuld heeft staan. Ruben heeft al zijn best gedaan om de elf te overtuigen dat dit geen waar is, maar probeer een elf maar eens een beetje logica bij te brengen… De elf blijkt niet erg spraakzaam te zijn. Dekmar heeft daar geen probleem mee, hij kan zich dan beter concentreren om de zware taak die voor hem ligt. Delberz zal de eerste test van zijn kunnen worden.

Maar het uiteindelijke doel van Ruben Dekmar is Marienburg…

Marienburg, grootste zeehaven van het Empire, economisch hart van het noordelijk deel. Stad van handelaren, moordenaren, dieven, edelen, armen, zeelui, gilden, ambachtslui, elfen, dwergen,… Kortom de beloofde stad van jan en alleman waar iedereen hoopt rijk te worden, maar waar men eerder dood in een steeg teruggevonden zal worden.

EDIT: spelling