Kargun Burlokson: een korte achtergrondschets ;-)

Vloekend dreef Kargun Burlokson zijn ezel en kar richting de poort van de ‘Howling Wolf’ Brouwerij. “Hoe kon een mens nu zo stom zijn.”, vloekte Kargun binnensmonds. Kargun was net terug van missie in Talabheim.
Durin Josefson, leider van de clan ‘Winged Brynduraz’, stond hem op te wachten aan de poort: “Hoe is het geweest in Talabheim?”.

Nadat Kargun voor de twintigste keer die dag zijn neus had gesnoten, antwoordde hij geërgerd: “Ik ben Talabheim zelfs niet binnen geweest. Toen ik aan de ingangspoort stond aan te schuiven, kwam er een stommeling in zwaar harnas op een wild paard naar buiten gevlogen. Hij had zijn paard niet onder controle en beiden botsten frontaal tegen mijn wagen. Hierop vloog de lomperik over het paard en kwam recht op mijn twee proefvaten terecht. Beide vaten werden door slag vernield. Ben ik voor niks naar Talabheim gereden.”

“Wie was de dader?” vroeg Durin, die ook al niet te opgewekt leek te zijn.

“Van Wezemael denk ik dat hij zichzelf noemde. Zijn andere naam weet ik niet. Ik moest onmiddellijk denken aan die Van Wezemael waarmee mijn vader op avontuur was geweest. Mijn vader had altijd zitten klagen dat het avontuur gemakkelijker had geweest als ze Dietrich Van Wezemael hadden gebonden en gekneveld.”, antwoordde Kargun. “Ik probeerde die Van Wezemael de schade te laten betalen, maar hij vond dat dit niet nodig was gezien hij van adel is. Ik ging daar niet met akkoord waarop diene Wezemael onmiddellijk de stadswacht er bij riep. Blijkbaar had hij daar wat vriendjes of hebben ze gewoon iets tegen Dwergen, want ik werd onmiddellijk in het ongelijk gesteld. Gezien we daar nog zaken willen doen, vond ik het best om niet te veel tumult te veroorzaken en een nieuwe lading bier te komen halen.”

Even later, toen Kargun zich aan het verfrissen was, kwam er een boodschapper naar hem toe. Het zag er zo’n breekbaar papieren vierkantje uit dat zo populair was bij de handelaren in het Empire van de mensen. Aan de zegel te zien, bleek het van Dekmar te zijn.

“Beste vrienden,

Eens te meer heb ik nood aan jullie uitzonderlijke… talenten. Ik kan voorlopig weinig meer zeggen, maar weet dat het gaat om een zaak van staatsbelang. Zoals bij onze vorige transacties zullen jullie bij het vervullen van jullie opdracht rijkelijk worden beloond.

Ik vraag jullie om me zo snel mogelijk te vervoegen in het gildehuis van Grimminhagen, waar ik jullie verder zal informeren. Jullie reiskosten worden uiteraard vergoed.

Met hartelijke groet,

Ruben Dekmar

PS: gelieve deze brief na lezing te vernietigen en er met geen woord over te reppen. Absolute geheimhouding is geboden!”

Het was lang geleden dat hij nog van Dekmar had gehoord, wat positief en negatief was. Bij hun vorig contact, had Dekmar blijkbaar luizen gehad. Menselijke hygiëne is dus niet al te denderend. Voordat Kargun terug naar de brouwerij was gegaan, had hij een weeklang aan een meer verpoosd om er zich tientallen maal te wassen en zijn baard en andere haren met een heel fijne kam te controleren om zeker te zijn dat hij geen luizen meehad.

Maar, het kan niet worden ontkent, op handelaarsgebied was Dekmar werkelijk een genot om met samen te werken. Hij is eerlijk en weet ambachtelijke kwaliteit te waarderen (en er voor te betalen). Af en toe heeft hij al eens een kleine partij bier van de brouwerij aangekocht om het naast zijn wijn-imperium te verkopen.

“Grimminhagen?” antwoorde de meestersmid op de vraag van Kargun. “Die naam zegt me iets. Nu weet ik het weer. Thialfi Sturlusson heeft daar nu een herberg.”

“Wie is Thialfi Sturlusson?” vroeg Kargun.

“Thialfi is een verwant via mijn moeders zijde. Mijn grootmoeder had 6 broers, van een van die broers is Thialfi de kleinzoon. Hij was vroeger een karavaanbegeleider met een heel goede reputatie die de routes tussen Zhufbar en Middenheim reed. Hij verloor echter zijn linkervoet tijdens een raid van Beastmen (die hij en zijn mannen ondanks hun verwondingen wisten te verdrijven en vandaar zijn houten been en zijn bijnaam “Peg Leg”) en moest noodgedwongen een ander beroep zoeken. Dus sinds een tiental jaar heeft hij een herberg in Grimminhagen.

Grimminhagen ligt in het Empire’s Middenland. Ongeveer in het midden van de rechthoek gevormd door Middenheim, Hergig, Wolfenburg en Delberz. Ruw geschat is ongeveer een 12 à 15 dagen reizen naar daar. Als je Thialfi ziet, maak hem mijn groeten over en geef hem ook deze twee messen. Het zijn messen om vlees te snijden, misschien wat groot denk je, maar als je Thialfi ziet, zul je wel merken dat ze op zijn maat zijn.”

14 dagen later kwam Kargun in de avond in Grimminhagen aan. Gezien het redelijk laat was, besloot Kargun eerst in te checken in de herberg bij Thialfi om dan in de vroege morgen Dekmar te bezoeken.

Kargun kwam binnen in de gelagzaal en vond er een goed brandend haardvuur, een achttal tafels, een grote lange toog (dat laag leek voor een mens, maar te hoog voor een dwerg) en een tiental gasten. Een paar serveesters liepen af en aan. Kargun werd door een jonge serveerster, die een kop groter was dan Kargun, verwelkomd. Hij vroeg naar Thialfi en de serveester zou hem gaan halen.

Uit de keuken kwam een reus van een Dwerg. Bij elke andere stap dat hij zette hoor je het houten been neerkomen op de houten vloer. Ongeveer 1m70 waarbij Kargun met zijn 1m40 er maar heel klein uitzag. Daarbij was hij nog meer dan de gewone dwergen (zoals Kargun) enorm breed in zijn bovenlichaam, hij woog waarschijnlijk gemakkelijk 100 kg (en er zagen er allemaal spieren uit). Kargun, die door zijn opleiding als wapensmid, er toch redelijk breed uitzag, woog amper 59 kg en verdween in het niets als hij naast Thialfi stond.

Thialfi bekeek Kargun met vlammende ogen (geen vrees, gewoon een reflectie van het haardvuur).
“Ros haar, paarse ogen… wie ben je en heb je clanleden in de streek van Zhufbar? Ik meen me daar een paar clans met zo’n gelijkenissen te herinneren?” vroeg Thialfi.

“Mijn naam is Kargun Burlokson. Ik ben geboren in Zhufbar en ben lid van de clan “Winged Brynduraz”, antwoordde hij, waarop hij zoals een goede dwerg betaamd, zijn voorvaderen begon op te sommen:

• “Ik ben de zoon van Burlok Four-Eyes: Naast het brouwen van bier had hij ook als passie het vervaardigen van inventieve nieuwe oorlogsmachines. Hij werd befaamd door het ontwerp van de Bolt Thrower die 4 bolts snel na elkaar kon afschieten. Burlok en zijn prototype waren aanwezig bij de poging door Duregar in 2498 om Karak Eight Peaks te gaan versterken. Helaas kwam Burlok in de openingsmomenten van de slag om het leven toen twee Goblin Doomdivers er in slaagden zich te pletter te laten storten op het prototype, het daarmee te vernietigen en ook een tiental Dwergen, waaronder Burlok, eromheen te doden.

• Hij is de zoon van Thorgrim Thunderhammer: Hij bracht tientallen jaren door als smid in het Empire (de mensen dus…). Helaas, werd hij er lafhartig ontvoerd. Hij werd er gered door een Skallagrim, zoon van Skal, in het gezelschap van de mensen Ruben Dekmar, Dietrich Van Wezemael, en twee elfen Inglor en Nuviel. Om de vernedering recht te zetten, is hij op pad vertrokken om alle betrokkenen van de ontvoering betaald te zetten. Hij kreeg van zijn vader Aldin hiervoor de beschikking over de ‘Thunderhammer’. Een tweehandige hamer die bij elke slag een enorme knal maakt. Zijn huidige verblijfplaats is onbekend.

• Zoon van Aldin the Lightning: Tijdens een schermutseling slaagde hij er in slapende lightning-rune terug te activeren op zijn hamer, waarmee hij een bliksem opriep, liet neerkomen op zijn hamer terwijl hij een geweldige slag op de Orc-leider gaf. De Orc ontplofte waarlijks van de ongecontroleerde energie. Sindsdien is hij als eerste in onze clan opgenomen bij de Runesmiths en werkt hij momenteel in Karak Zhufbar. Wanneer hij de clanleiding dient over te nemen, dan zal hij terugkeren naar de brouwerij en zal hij mij onderwijzen in de nobele kunst van de runes indien hij me waardig acht.

• Zoon van Durin the Boar: Onze huidige wijze clanleider. Als clanleider is hij tevens verantwoordelijk voor het bestuur van de brouwerij. Hij is vooral befaamd om zijn halsstarrige houding in onderhandelingen en zijn euh… kroostrijk gezin.

• Zoon van Josef Oakheart, zijnde zoon van Morgum Zombiebane: Zij aan zij vochten vader en zoon in het Dwergen leger dat meedeed aan de campagne dat bij de mensen bekend staat als de Vampire Wars. Beiden waren ook present in 2010 tijdens de ‘Battle of Hunger Wood’, waar ze met hun eenheid warriors urenlange duizenden zombies afhielden op de linkerflank zodat de geallieerden konden doorstoten naar het hart van het Vampiereleger, Countess Emmannuelle en haar necromancers.

• Zoon van Bronn Trolltrap: Bronn maakte naam en faam toen hij nog als jonge dwerg terugkwam van een missie als runebearer. Hij was tijdens de nacht in de buurt van Karaz-a-Karak aangekomen toen hij verrast werd door een paar steen-trollen. Hij slaagde er in om uit de greep van de trollen te blijven, maar de trollen verhinderden hem om dichter bij Karaz-a-Karak te komen en daar de veiligheid van de Dwergenverdediging op te zoeken. Urenlang was het een hachelijke achtervolging, waarbij Bronn meerdere keren nipt een grijpende arm van een trol kon ontsnappen. De zonsopgang bracht de redding, gezien de trollen de tijd uit het oog verloren waren en door de zonnestralen op hun huid in steen veranderden.
Bronn heeft eeuwen later een gelijkaardig feit meegemaakt. Hij werd in de vroege morgen verwacht in Zhufbar. Hij daagde echter nooit op. Net buiten de toegangsvallei werden een vijftal versteende steen-trollen teruggevonden. Het merkwaardige was, dat elke trol op zijn achterste een gekerfde nummering heeft gekregen: 1/9; 2/9; 3/9; 4/9; 5/9. Bronn werd echter nooit meer teruggezien, de trollen met de resterende nummering ook niet…

• Zoon van Skaldour Bottomless: Skaldour was een vatenmaker in dienst van de ‘Howling Wolf’ brouwerij. Hij kreeg zijn bijnaam toen hij als beginnend vatenmaker de opdracht kreeg te bestuderen wat de optimale afmetingen van een ton waren om zoveel als mogelijk bier in te kunnen onderbrengen terwijl er zo weinig als mogelijk hout gebruikt zou worden. Hij kwam met een klein tonnetje van 5cm diameter af. Zijn meester was verbaasd. Toen de meester voor een demonstratie vroeg, plaatste Skaldour het tonnetje boven zijn mond en vroeg hij het tonnetje langzaam te laten vullen. Skaldour had de bodem van de ton weggelaten zodat al het bier rechtstreeks in zijn mond liep. Liter, na liter bier verdween in de maag van Skaldour. De meester gaf hem een ferme tik omdat Skaldour geen functionele ton had gemaakt, maar kon wel lachen met het resultaat (wat uitzonderlijk is onder dwergen).
Een hele tijd later kreeg Skaldour de opdracht om onmiddellijk een beker bier te gaan halen voor zijn meester. Gezien de leerlingen tijdens hun werk geen persoonlijke items (zoals geld) bij zich hebben, vroeg Skaldour aan zijn meester het nodige geld, waarop de meester hem antwoordde: “Iedereen kan een pint kopen met geld, maar het getruigt van echte handigheid om een pint te kopen zonder geld.” Even later kwam Skaldour terug met een lege beker en gaf deze aan zijn meester: “Geniet van het bier.”. De meester keek Skaldour verwonderd aan: “Maar er zit geen bier in?” Skaldour antwoordde hierop: “Iedereen kan van bier geniet als er in de beker zit, maar het getuigt van echte bekwaamheid om van een pint te genieten als er geen bier in de beker zit.”. Die dag kreeg Skaldour een rammeling waarvoor de meeste dwergen zouden terugdeinzen. Het feit was wel dat zijn meester enorm trots was op de spitsvondigheid van zijn leerling.

• Zoon van Volgrim LongRifle: Volgrim was een ranger die als opdracht had om alle Greenskin activiteiten in de ruime omgeving van de brouwerij en Zhufbar in de gaten te houden. Van de master-engineer Malakhai Makaisson had hij een experimenteel geweer gekregen met een loop van anderhalve meter lang en evenlange telescoop. Hiermee slaagde hij er decennia lang in om telkens als er een Greenskin, zij het Orc, zij het Goblin, er leek in te slagen een Waagh op de been te brengen, hem vanop veilige afstand te doden. De andere Greenskins met ambitie begonnen dan onmiddellijk onder elkaar te vechten voor het leiderschap ipv. Volgrim te zoeken, wat meestal in de dood resulteerde van alle Greenskins die ook maar enige kans hadden de Waagh in leven te houden. Zodoende konden de Dwergen een relatieve vreedzame periode meemaken. Men dacht dezelfde taktiek te gebruiken tegen de Skaven. Volgrim vuurde in een veldslag tegen Skaven die net begonnen was een schot naar de Grey Seer die de Skaven aanvoerde. Indien deze gedood kon worden, dan was er veel kans dat de veldslag al voorbij zou zijn voordat hij echt begonnen was. De kogel werd echter door een groen energieveld tegenhouden net voordat de Grey Seer getroffen had moeten worden. De Grey Seer slikte daarna heel wat warpstones en creëerde een bliksemschicht die Volgrim, zijn geweer en 40 andere dwergen in de buurt in één keer in as omtoverde.

• Zoon van Yorri of the Fields: Hij had het schitterende idee om de bossen rondom onze brouwerij te kappen en er bebouwbare velden van te maken. Sindsdien zijn we veel minder afhankelijk van de externe bevoorrading voor de grondstoffen voor onze gerst en nat.

• Zoon van Gamil Triple: Hij perfectioneerde de ‘Triple Howling Wolf’ naar zoals we die nu kennen. Het bier, enkel voorbehouden voor Dwergen, waar men er maar 3 kan van drinken voordat men bewusteloos is. Velen hebben het al geprobeerd, iedereen is te licht bevonden om er 4 te kunnen drinken.

• Zoon van Elmador the Beerprince: Hij trok het dwergenrijk, the Empire, Kislev, Bretonnia en de vrijsteden in het zuiden door om de bieren van de Howling Wolf brouwerij te promoten. Meestal was hij te spotten met een kar vol tonnen bier dat hij naar een nieuwe klant aan het transporteren was, meestal in het gezelschap van enkele clanleden. Zelfs wanneer hij niet aan het werken was, had hij nog altijd een tonnetje bier mee zodat hij te allen tijde een potentiële klant, het bier waar hij zo fier op was, kon laten proeven. Enkele malen hadden Goblins het ook voorzien op de bierkar van Elmador. Telkenmale werden de ongenaakbare verdedigers van het weledele gele vocht, na een volhardende verdediging vanuit de ring van karren, gered door een reddingsactie georganiseerd door de bestaande of toekomstige klanten van de Howling Wolf brouwerij.

• Zoon van Hegambor Watertamer: Hij maakte deel uit van de groep engineers belast met de bouw van de brouwerij. De brouwerij werd langs de Aver gebouwd in de uitlopers van de World’s Edge Mountains. Hegambor was belast met de integratie van de rivier in de verdediging van de toekomstige brouwerij, maar tevens voor de water en energie-voorziening. Hiervoor liet hij de brouwerij ten eerste niet naast de Aver bouwen, maar werkelijk in de Aver. De Aver bij het verlaten van de bergen stroomt met een enorme snelheid over een heel breed stuk rotsachtig terrein. De brouwerij werd in het midden van het rotsplateau gebouwd. De rotsblokken voor de bouw werden uit de rivierbedding gehaald daar er watermolens in de rivierbedding werden gebouwd. Daarnaast werd net voor de brouwerij er ook een soort half-dam gebouwd. De muur van de dam doet dienst om het water op te hopen en via twee tunnels de watermolens aan te drijven. De watermolens drijven heel wat radaren aan binnenin de brouwerij. Het overgrote deel van het water stroomde echter over de dam. Dit was zo geconstrueerd om te verhinderen dat losdrijvende boomstammen tegen de stuwdam zouden botsen. Eveneens biedt het ook bescherming tegen een aanval. De rivier stroomt langs de brouwerij in iets smallere beddingen zodat de snelheid van het water heel wat hoger is en dat de rivier niet kan worden overgezwommen. Een brug bouwen of rivier toegooien zal ook geen gemakkelijke uitdaging zijn. Aan de punt van het rotseiland langswaar het water toekomt, werd er een haven gemaakt, waarbij groten houten armen, drijvend op het water, konden uitzwaaien om vaartuigen of tonnen uit de rivier naar de veilige haven te loodsen. Een systeem van kranen en katrollen transporteert dan de vaartuigen of tonnen ofwel naar binnenin de brouwerij of naar de andere kant van het rotseiland om daar terug in rustiger water neergelaten te worden en zo hun weg langs de rivier te vervolgen.

• Zoon van Lupus the White: Hij leidde de migratie van onze clan van Karaz-a-Karak naar het Noorden. We vestigden ons niet ver van Zhufbar en langs de rivier ‘Aver’ stichtten we de ‘Howling Wolf’ brouwerij. Het eerste bier dat hij lanceerde was de White Wolf, een licht bier naar dwergen-standaarden, dat aan de mensen ook kon verkocht worden, zij het dan als een sterk en luxueus bier.

• Zoon van Nori Wall of Bolts: Nori was een befaamde quarreler in de streek van Zhufbar. Hij had het herladen van een lichte kruisboog herleid tot een kunst en was in staat zijn lichte kruisboog driemaal te herladen en af te vuren in de tijd dat de andere ervaren quarrelers één schot met herladen konden uitvoeren. Het doelwit raken was echter een probleem. Tijdens een test, raakten geen enkele van de 3 bolts het doel, terwijl de andere quarreler wel zijn doel raakte. Zijn skill had wel een groot nut. In de mijnen van Zhufbar werkte hij samen met de Ironbreakers. Wanneer greenskins er in slaagden zich toegang te verschaffen tot een bepaalde gang, dan kon Nori, zolang hij bolts had, op zijn eentje de verdediging van de gang op zich nemen zonder dat er ook maar een Dwerg in gevaar kwam. In de smalle gangen op korte afstand (15 à 20 meter), mistte geen enkele bolt van Nori zijn doel. Hoewel de kracht van de lichte kruisboog veel minder is dan die van de gewonde kruisboog, kunnen de bolts afgevuurd door de lichte kruisboog ook met gemak elk harnas, dat door een Greenskin wordt gedragen, doorboren. Zo kon hij een dertigtal greenskins doden voordat de Ironbreakers het moesten overnemen daar zijn voorraad bolts op was. De taak van de Ironbreakers bestond er hoofdzakelijk in om Nori en de andere Quarrelers tijd te geven om te herladen zonder dat er Dwergenslachtoffers vallen. Natuurlijk kunnen ze het niet laten om de Greenskins zelf neer te hakken, maar de gevallen Greenskins werden even snel vervangen als dat de Ironbreakers ze konden neerslaan. Na een korte bevoorrading, kon Snorri terug een serie Greenskins neermaaien zodat de Ironbreakers even wat respijt hadden.

• Zoon van Haakon Giantcatcher, zijnde zoon van Baragor Giantskewer: Vader en zoon waren beide actief als engineers. Toen de omgeving rond de vesting geteisterd werd door een drietal Giants, gingen de twee engineers een weddenschap aan om het beste warmachine te maken om Giants uit te schakelen. Haakon was al eerste klaar met zijn machine. Hij had dag en nacht met houtbewerkers en smids samengewerkt en had een machine gemaakt dat een heel grote bola (drieriemige lasso met kogels aan het uiteinde) kon wegslingeren. De machine werd langs een van de uitgangen van de burcht uitgerold waar men onlangs nog een van de Giants had waargenomen. Twee dagen later kwam de Giant in het zicht van de machine. Haakon nam zijn tijd om te mikken. De Giant had ondertussen de verschillende dwergen opgemerkt en was met rasse schreden naar de machine aan het lopen. Haakon liet het mechanisme zijn werk doen en de bola werd geslingerd naar de Giant. De bola trof de Giant net onder zijn knieën en wikkelde zich prompt rond zijn benen. Door zijn vaart en daar hij geen stap meer kon zetten, viel hij plat op zijn buik. Haakon was dolenthousiast, hij had de weddenschap gewonnen. Baragor stond er nuchter bij en vroeg glimlachend aan Haakon hoe hij de Giant nu zou doden? Uiteindelijk werden de Slayers opgeroepen die zich vol overgave op de Giant stortten. Een drietal dagen later kwam Baragor met zijn machine. Hij had het beproefd concept van de bolt thrower genomen, maar had de afmetingen een beetje bijgepast. De nieuwe bolt Thrower schoot bolts af die door 5 dwergen amper konden worden gedragen en die gemaakt werden uit gezonde dennebomen die minimum 10 meter hoog waren. Ook deze machine werd uitgerold naar waar er een Giant was opgemerkt. Tijdens het uitrollen, bleken de overblijvende 2 giants op een bergwand aan de overzijde van de vallei aanwezig te zijn. De Giants merkten onmiddellijk de machine op en kwamen met grote sprongen de bergwand af. (Wie zou nu niet een machine van 20 meter lang opmerken?) Baragor schoot zo snel als mogelijk zijn bolt af. De bolt vloog naar de Giant die achteraan liep, maar deze kon nog net de bolt ontwijken. Het zweet brak Baragor uit. Zou hij nog een bolt proberen af te vuren of zou hij zijn machine achterlaten en zich reeds terugtrekken in de vesting? Nog een bolt… Met vijf installeerden ze de tweede bolt. Baragor nam terug plaats om te mikken. De andere dwergen trokken zich reeds terug achter de poort van de vesting. De eerste Giant was nu reeds zo dicht genaderd dat Baragor hem niet meer kon missen en de tweede liep vlak achter de eerste. Baragor liet de bolt vliegen en raakte de eerste Giant midden in zijn romp. De bolt vloog echter met zodanige kracht dat de Giant tot stilstand werd gebracht en dat de twee Giant tegen de eerste botste en zich daarmee op de bolt spietste. Beide Giants waren op slag dood. Zo werden twee Giants met één bolt gevangen.

• Zoon van Stromni the Ghost: Stromni was samen met zijn broers en zusters opgegroeid op de velden van de clan. Hij had echter van jongs af aan de drang om de bossen op te zoeken die aan de velden grensden. Eén van de Rangers van de hold werd eens verrast door Stromni toen hij aan het jagen was in de bossen. Gezien Stromni duidelijk aanleg had om op te gaan in de omgeving werd hij onmiddellijk opgenomen in de rangen van de Rangers. Hij was echt een natuurtalent en al vlug was hij aanvoerder van de Rangers. Hij kreeg zelfs de eer om een experimentele rune (de drager is bijna onzichtbaar in de schaduwen) uit te testen die door de Runemaster van Karaz-a-Karak was ontworpen. Na 450 jaar te hebben gediend als Ranger, besloot hij zijn post over te laten aan de volgende generatie. Hij verliet Karaz-a-Karak om de weide wereld in te trekken. Hij werd nooit meer in een Karak waargenomen. De legende gaat dat hij vrienden geworden is van de Wood Elves en dat hij vrije toegang heeft tot Athel Loren. Hij zou blijkbaar er in geslaagd zijn om niet ver buiten de grenzen van Athel Loren enkele Waywatchers te besluipen toen die enkele sporen van Beastmen aan het volgen waren. De sporen leidden naar een grot. Toen de waywatchers de grot ingingen om de Beastmen te gaan afmaken, verscheen er een tweede groep beastmen aan de ingang van de grot. Stromni, die de Waywatchers was gevolgd, maar de grot niet binnen was gegaan, viel de tweede groep beastmen aan zodat deze de Waywatchers niet zouden kunnen in de rug aanvallen. Het was een heroïsche actie, met zijn kruisboog slaagde hij er in om 2 Gors te doden voordat ze Stromni opmerkten. Hij kon nog net een derde doden voordat de overlevende te dicht genaderd waren. Hij trok vliegensvlug zijn tweehandige bijl en kliefde de voorste Gor in twee. De Minotaur die de voorste Gor volgde, gaf Stromni een enorme klap met zijn klauwen. Stromni vloog in de lucht en knalde tegen een boom waarbij hij verschillende ribben brak. De Minotaur chargeerde terug Stromni terwijl deze met moeite rechtstond. Net voordat de Minotaur Stromni met zijn horens zou spietsen, sprong Stromni opzij en zwaaide hij zijn bijl tegen de poten van Minotaur zodat deze een onelegante landing maakte. Nog voordat de Minotaur zich kon rechtten, sprong Stromni op de Minotaur en onthoofde hij deze. De resterende Gors sloegen onmiddellijk op de vlucht toen ze de Minotaur zagen sneuvelen. Onderwijl waren de Waywatchers de grot terug uitgekomen. Ze hadden de Gors aan de ingang van de grond gevonden en hadden Stromni de Minotaur zien afmaken. De Waywatchers waren Stromni zeer dankbaar en de aanvoerder gaf Stromni een Waywatcher-cloack. De daaropvolgende eeuwen werden er nog evenementen aan Stromni toegedragen. Veelal was het wanneer de Dwergen een situatie tegenkwamen waar er duidelijk Beastmen in hinderlaag hadden gelegen, maar dat ze door kruisboogbolts, pijlen en bijlslagen om het leven waren gebracht.

• Zoon van Zamnil the Rock: Zamnil beoefende samen met zijn broers, zussen en partners een van de meest waardevolle, maar tevens gevaarlijkste beroepen voor de Dwergen: landbouwer. Dagelijks staan deze moedige dwergvrouwen en -mannen buiten in weer en wind het veld te bewerken. Daar kan men niet vertrouwen op de veiligheid dat een rotswand dat de monsters en greenskins op afstand houdt. Onze clan slaagde er in een zeer stevige reputatie op te bouwen om zowel in goede als in moeilijke tijden steeds een rijke oogst te realiseren. Dit hield de clan niet tegen om in tijden van gevaar gewapend de Karak te helpen verdedigen.

• Zoon van Cranneg Goldbeard: Cranneg was een zilver- en goudsmelter. Hij verzamelde het zilver- of gouderts en smolt het in blokken van een halve kilo. Deze blokken werden dan door de zilver- of goudsmeden gebruikt om hun ambacht te beoefenen. Gezien Cranneg constant in de smeltovens aan het werken was en soms heel dicht bij de vuren kwam, gebeurde het af en toe eens dat zijn baard begon te smeulen. Zo kwam het dat zijn baard nooit lang werd. Om dit probleem te verhelpen dompelde Cranneg de uiteinden van zijn baard in afkoelend goud. Eénmaal volledig afgekoeld liet hij een goudsmid het ruwe goud bewerken en versieren en liet hij een runemaster de rune of fire in zetten. Vanaf nu was Cranneg beschermd tegen de hitte en het vuur van de smeltovens en werd hij gerespecteerd door de longbeards voor zijn ondertussen lange en prachtig versierde baard.

• Zoon van Fundin Stonebaker: Fundin was een bakker die zeer voedzaam ‘stonebread’ kon maken. Hij heeft nooit zijn recept vrijgegeven, maar we weten zeker dat er verschillende soorten gemalen steensoorten inzaten, sommigen denken zelfs aan marmer. Daarnaast maakte hij ook kletskoeken. Het was iets dat de dwergen niet kenden, maar Fundin had het recept meegebracht uit het Empire. Mensen vonden die kletskoek nogal hard, maar voor de dwergen was het een zacht koekje. De experimentaties van Fundin door middel van het toevoegen van steengruis, hebben echter nooit geslaagd ondanks de hoop van zijn klanten.

• Zoon van Ibûn the Giant: Ibûn was een reus onder de Dwergen. Hij was ongeveer een hoofd groter dan de andere dwergen, was fors gebouwd en kon waarlijks mokerslagen uitdelen met zijn vuisten. Hij was echter ook nogal een heethoofd, wat maakte dat hij moeilijk met samen te werken was. Dit had als gevolg dat hij tijdens veldslagen geen deel uitmaakte van een eenheid, maar dat hij als een soort snelle support diende op te treden. Telkens er vijanden dreigden door de shieldwall te geraken of dat er troepen uit een onverwachte hoek verschenen, dan kegelde Ibûn zich in de vijanden zodanig dat de andere dwergen zich konden aanpassen aan de situatie. Om dit te verwezenlijken had hij een harnas van een ironbreaker gekregen. Net zoals de andere dwergen had hij geen last van het gewicht en kon hij zich nog steeds snel verplaatsen. Hij vocht echter niet met bijl en schild, maar met twee grote dubbelzijdige bijlen die hij met botbrekende kracht kon laten toekomen. Zijn ondergang kwam er in de vorm van enkele water-trolls. In een veldslag doken er plots een drietal watertrollen uit een moeras op in de flank van de dwergenlinies. Ibûn zag hen verschijnen en snelde naar hen toe. Net toen hij met zijn bijlen in de eerste trol wou inhakken, spoog deze zijn volledig maaginhoud uit over Ibûn. Onmiddellijk begon het gromril harnas uit elkaar te vallen. Ibûn liet zich niet doen en de eerste trol werd in een wervelwind van bijlslagen uitgebeend. Toen Ibûn zich naar de tweede trol stormde, werd hij in de rug geraakt door de klauwen van de derde trol en werd de ruggegraat van Ibûn gebroken. De twee trollen wierpen zich op Ibûn en deze liet al snel het leven. De twee trollen trokken zich met de lijken van Ibûn en de eerste trol terug in het moeras. De Dwergen wonnen de veldslag, maar zelfs na herhaaldelijke excursies in het moeras werden de overblijfselen van Ibûn nooit teruggevonden.

• Zoon van Logan Lucky: Logan kreeg zijn bijnaam in een jacht op een trol. Ze hadden reeds enkele dagen het monster opgejaagd en in het nauw gedreven in een doodlopende vallei. Toen het monster besefte dat het geen weg meer opkwam, keerde het om en stormde het op de dwergen af die net een bocht in de vallei hadden bereikt. Aan de kop van de groep Dwergen, nam Logan zijn jachtspeer stevig vast en liep op de trol af. De trol hief zijn machtige knots op om Logan een verbrijzelende slag te geven, maar Logan had een kans om zijn speer eerst toe te steken. Helaas had Logan niet de ondiepe put voor zich opgemerkt. Net toen hij wilde toesteken viel hij voorover in de put. Hij kwam op zijn speer terecht, die doormidden brak en het puntgedeelte stak naar boven uit de put. De trol sloeg op hetzelfde moment toe naar waar Logan had moeten staan. Logan was er echter niet meer en de slag vloog door. Uit zijn evenwicht gebracht door zijn eigen onverwachte slag viel de trol voorover recht op de opstaande speerpunt. De speer doorboorde het hart van de trol en deze was op slag dood. Logan werd even later zonder kleerscheuren van onder het lijk van de trol gehaald. Hoeveel geluk kon een Dwerg hebben…

• Zoon van Ori Quicksilver: Ori was een runebearer (boodschapper) die zeer snel kon lopen en heel stil sluipen. Hoewel hij een kruisboog en hamer meehad, heeft hij er nooit gebruik van moeten maken tijdens zijn opdrachten. Hij gaf er de voorkeur aan elk gevecht te ontwijken zodat zijn opdracht niet in gevaar zou komen. Veel kwam het er op neer dat hij net op tijd het gevaar kon ontwijken door snel weg te lopen. Dit wil niet zeggen dat hij een lafaard was, daar hij wanneer hij niet als runebearer deelnam aan een veldslag, hij telkens terug kon worden gevonden bij de Warriors die in close combat de veldslag probeerden te beslechten.

• Zoon van Ralf Bloody Axe: Hij was nog te jong om deel te nemen aan de ‘Battle of Black Fire Pass’. De Greenskins die verslagen waren in de veldslag, waren in kleine groepen opgebroken en maakte nog steeds de streken onveilig. Ralf zag het als zijn plicht om de overgebleven Greenskins op te zoeken en vernietigen. Gezien men in kleine groepen van Rangers moest jagen, had iedereen de keus hoe hij zich bewapende. Ralf koos er voor een grote tweehandige bijl te gebruiken en zich in een harnas van Gromril te kleden. Hij liet telkens eerst zijn kompanen met hun kruisbogen schieten alvorens als een stormwind zwaaiend met zijn bijl de overblijvende tegenstanders neer te maaien. Na elke overwinning, nam hij de taak op zich zich er van te vergewissen dat er geen vijanden in leven werden gelaten. Om zeker te zijn, onthoofdde hij systematisch elke vijand waardoor hij veelal volledig bespat was met bloed, vandaar zijn bijnaam Bloody Axe.

• Zoon van Ungrim the Whirling Otter: Ungrim was niet zijn naam van bij zijn geboorte, maar na het verlies van zijn vrouw aan een Goblin hinderlaag, kleurde hij zijn haar oranje en nam hij de ‘slayers’ oath’. Hij vond zijn heroïsche dood tijdens de ‘Battle of Black Fire Pass’ (-1) waarbij hij samen met zijn collega slayers, nog voor ze de linie van de mensen die reeds zwaar onder druk stond hadden kunnen bereiken, een enorme horde trollen tegenhield en op de vlucht joeg.

• Zoon van Kragg the Restless: Hij was altijd een buitenbeentje in de clan. Hij kon niet aarden binnen de stricte discipline die in een Dwergengemeenschap werd gehanteerd, terwijl zijn broer Roan het echter wel goed kon en het zelfs schopte tot Hammerer. Een groot deel van zijn leven bracht hij dan ook op de buiten door en hij kan worden aanzien als de grootste avonturier van de clan. Velen zeggen dat hij op elk werelddeel in de wereld is geweest. Tijdens de Battle of Black Fire Pass verscheen hij samen met een grote groep rangers via een ongekend bergpad in de flank van de Greenskins en slaagde er in om heel wat Goblin artillerie uit te schakelen voordat ze teruggeslagen werden.

• Zoon van Balin Stonefoot: Hij was de oudste van de drie generaties clanleden die deelnamen aan de Battle of Black Fire Pass (-1). Hij diende bij de Longbeards tijdens de slag en was degene die na de slag het lijk van zijn kleinzoon Ungrim Kraggson tussen de lijken van de trollen terugvond. Fier, maar tevens met pijn in het hart, liet hij in het book of grudges optekenen dat zijn kleinzoon zijn eed vervuld had.

• Zoon van Daled Orcburner: Terzelfdertijd toen de mijn die Furgil Goldheart, de vader van Daled werd aangevallen, slaagden de Orcen onder leiding van de Warlord Ugrok Beard Burner er in om de Dwarf High King, Logan Proudbeard in de val te lokken buiten de verdedigingswerken van Karaz-a-Karak. Toen hij het nieuws van zijn vader en van de High King te weten kwam, gaven Daled en zijn broers zich als vrijwilligers op bij de strijdmacht die op been gebracht werd om wraak te nemen op de Orcen. Gorazin Silverhorn had de leiding over de strijdmacht. De Dwergen hadden zelfs in hun thuisgebied niet het voordeel van de overmacht. Voor elke dwerg die meestreed in het leger, waren er zeker 50 Orcen aan de kant van vijand. Dankzij tactisch gebruik van de tunnels slaagden de Dwergen er steeds in om verrassingsaanvallen uit te voeren en dan terug snel te verdwijnen. Langzaam maar zeker werden de Orcen weggelokt door een vijand die ze maar niet te pakken konden krijgen. De grote veldslag, gekend onder de slag bij Black Water (-380), vond plaats op een locatie die door de Dwergen gekozen hadden. Hun flanken werden door rotswanden beschermd en hun artillerie en andere vuurwapens konden zonder problemen de Orcen blijven bestoken. De verdediging door de Dwergen werd zelfs geholpen door het schitterende idee dat Daled had gelanceerd. Op een afstand van 100 meter van de voorste dwergenlinie werden er verschillende tonnen gevuld met olie opgesteld en lek geslagen. Toen de Orcen massaal chargeerden werden er branden crossbolts afgevuurd die de olie in brand stoken net voordat de eerste Orcen er aan passeerden. De eerste Orcen bleven doorstormen, maar degene die volgden werden even tegenhouden (en sommigen in het vuur geduwd). De eerste Orcen werden met gemak gedood. De Orcen die twijfelden kregen een vernietigend artillerie-vuur te verwerken. Uiteindelijk stroomden de Orcen toch door. Het werd een strijd die meer dan 20 uur in beslag nam, maar uiteindelijk brak de moed van Orcen. De verschillende charges hadden geen deuk of opening in de shieldwall van de Dwergen kunnen maken en naar het einde toe geraakten de charges zelfs niet meer aan de shieldwall gezien de Orcen over een massa lijken moesten klimmen en de vuurkracht van de Dwergen gewoon te sterk bleek.

• Zoon van Furgil Goldheart: Furgil was een jonge mijnwerker die in een mijn dichtbij Karaz-a-Karak werkte. Hij werkte daar toen de Orc Warlord Ugrok Beard Burner een enorme Orc horde noordwaarts leidde en de omgeving van Karaz-a-Karak in vuur en vlam zette. Toen de orcen de mijn aanvielen, kwam de jonge Furgil samen met zijn kompanen om het leven in een poging de mijn te verdedigen tegen de overweldigende overmacht.

• Zoon van Gimli the Cartographer: Van kleins af aan reisde hij met Kazrik mee naar alle uithoeken van het Dwergenrijk en zelfs verder. Hij hield van zijn reizen aantekeningen bij en maakte kleine plannen over hoe men het best een gebied kon bereiken daar de Undgrin Ankor niet altijd meer veilig is of zelfs toegankelijk. Net zoals zijn vader had Gimli een voorliefde om alles in steen vast te zetten is hij later beroemd geworden voor de enorme kaart die hij in de zijmuur van inkomsthal van Karaz-a-Karak heeft uitgehouwen. De kaart was waarlijks een puzzel van al zijn afzonderlijke plannetjes die hij in één groot meesterwerk heeft samengebracht.

• Zoon van Kazrik Stonewriter: Kazrik was een befaamde handelaar, die verantwoordelijk was voor de voedselvoorziening van Karaz-a-Karak. Gezien hij de grootste populatie in het dwergenrijk van voedsel moest voorzien, was hij keihard, maar uiterst correct, in het onderhandelen en zette hij onmiddellijk in aanwezigheid van alle partijen elke overeenkomst vast in steentabletten. Af en toe werd hij ook gevraagd als onderhandelaar bij onenigheden en ook daar werd elk akkoord in steen geschreven. In zijn hele carrière is er geen enkele overeenkomst heronderhandeld geweest, hetgeen in steen stond was bindend.

• Zoon van Daan Mountainsplitter: Om de teleurstelling van zijn vader ongedaan te maken, stortte Daan zich met overtuiging op zijn job als mijnwerker. Hij werkte dag en nacht en zonder zijn krachten te sparen. Geen rots was hem te hard, geen gang hem te diep. Toen op een bepaald moment Night Goblins en Daan op hetzelfde moment een verbinding tussen elkaars gangen kapten, bleef Daan standvastig doorhakken alsof hij nog steeds op rots aan het hakken was. De Night Goblins waren verrast en voordat ze ook maar iets konden doen, waren ze allemaal geveld door de houweelslagen van Daan. Daan ging Daan daarna gewoon verder met het graven van zijn gang op zoek naar edele metalen.

• Zoon van Thorgrim the Whale: Thorgrim Franksson is de uitvinder van de submarine. Hij is er in geslaagd om werkend prototype te maken maar tot zijn grote vernedering werd de submarine kort na zijn eerste testvaart gestolen door niemand minder dan de befaamde orcen: Sablog, Plancknash, Patzog, Michwort, Brunwogg en Flipnod. Hun namen komen dan ook meerdere keren voor in het Book of Grudges. Vooral het feit dat Plancknash het nodig vond alle dwergen artillerie-bemanningen belachelijk te maken door te verhinderen dat de submarine tot werd zinken gebracht (hij vertrouwde op zijn magic tattoos om alle kanonsballen van zijn lichaam te laten afketsen), heeft een heel uitvoerige omschrijving in het Book of Grudges ontvangen. Wat ze met de submarine hebben proberen te doen is onduidelijk, wel werd de submarine jaren later teruggevonden op de bodem van een rivier. Met veel moeite werd de submarine uit de bedding van de rivier getild en naar de haven gesleept. Daar werd hij in varende staat hersteld en werd hij onderworpen aan een tweede testvaart. Tot grote schande van de haven, werd de submarine voor de tweede keer na zijn testvaart gestolen door Orcen, ditmaal: Waa-Rhun, Babzog, Vozlod, Petrugg en Tombad. Thorgrim trok uit miserie zijn haren uit zijn lijf, de weinige haren die hij daarna nog overhad verfde hij oranje, scherpte zijn bijlen en vertrok op queeste om de 11 orcen te gaan doden. Van zowel de Orcen als Thorgrim werd er verder niks meer vernomen.

• Zoon van Frank the Dog: Frank was een avonturier in hard en nieren. Veelal trok hij op met een redelijk gemengd gezelschap van Dwergen, Mensen en Elfen. Frank werd graag meegenomen op avontuur gezien hij over een ongelooflijke goed werkend reukorgaan beschikte dat in veel gevallen het leven van de groep heeft gered. Maar meestal was het antwoord op de vraag of hij iets rook: “Ja, dat sommigen onder jullie zich al weken niet meer hebben gewassen…”

• Zoon van Morek Broadbelly, zijnde Zoon van Skalf Longpipe: Skalf was befaamd voor zijn gekrulde pijp van een halve meter lang dat hij ten allen tijde aan het roken was. Morek was dan eerder bekend door het feit dat hij wel altijd iets aan het eten was. Er stak altijd wel een kippebout of dergelijk uit zijn mond terwijl hij aan het werken was. Vader en zoon namen deel aan de expeditie om Karak Ungor te gaan heroveren op de Goblins. King Skorri Morgrimson had een enorm dwergenleger op de been gebracht om Karak Ungro te gaan heroveren. In de vallei naar de zuidelijke poort van Karak Ungor toegekomen, moesten de dwergen werkelijk voor elke meter vooruit vechten (-975 Battle of Thousand Woes). Morek en Skalf maakten deel uit van de kruisboogtroepen en vaak moesten ze hun kruisboog neerleggen om Wolf Riders met hamer en bijl weg te jagen. Uiteindelijk slaagden de dwergen er in om de vallei en het poortgebouw vrij te maken. Toen ze verder vorderden in de hallen van de vestiging, verscheen er een nieuw goblin leger uit de diepten van de vesting. De goblins samen met heel wat andere monsters zoals Trollen, slaagden er in om het dwergenleger in twee op te delen. Het grootste deel, nog steeds onder leiding van King Skorri Morgrimson werden teruggedreven tot aan de poort. Daar konden de Dwergen stand houden gezien de goblins hun niet konden omsingelen. De jongste zoon van Skorri, Furgil, samen met een vierde van het expeditieleger werden in de lagere hallen van de vesting gedreven. Skorri zag het gebeuren, maar gezien de overmacht van de goblins kon hij het niet verhinderen. Drie dagen hielden de dwergen aan de poort stand in de hoop hun broeders die in de lagere hallen werden gedreven te zien verschijnen. Helaas, kwam er geen teken van leven meer. In de ochtend van de vierde dag, werd de poort met explosieven opgeblazen om de toegang te verzegelen en zo enige achtervolging door de Goblins uit de burcht onmogelijk te maken. De Goblins die ze reeds eerder uit de vallei hadden verdreven, waren ondertussen gehergroepeerd en bestookten terug de dwergen. De overlevenden vochten zich noodgedwongen een weg terug naar Karaz-a-Karak.

• Zoon van Thorek Ironshaper: Thork had de ambitie om engineer te worden. Om zich bekend te maken met alle materialen, vatte hij het plan op om eerst ervaring op te doen met het bewerken van de verschillende materialen zoals hout, ijzer,… Dit wordt zelfs nu nog heden ten dage zeer geapprecieerd. Toen hij echter een tijd als smid bezig was met het bewerken van ijzer, bleek het dat hij zijn roeping had gevonden. De vaardigheid waarmee hij de metalen kon bewerken, leverde een ongeëvenaarde kwaliteit op. Hij klom op in de rangen van de metaalbewerkers tot meester-bewerker van het legendarische gromril. De armoursmiths van Karaz-a-Karak stonden aan te schuiven om het bewerkte gromril van Thorek te kunnen krijgen zodat ze harnassen van uitzonderlijke kwaliteit konden maken die tevens zonder het minste probleem de kracht van de runes konden bevatten.

• Zoon van Snorri Green Ghost: Net zoals zijn vader en zijn broers werden hij van jongs af aan opgeleid als Quarreller en later als ranger. Hij vergezelde hen in de moeilijke tijden van de Troll Wars en de herovering van Mount Gunbad. Hij werd echter door zijn grootvader de kans ontzegd om zich als vrijwilliger voor de achterhoede aan te melden. (zie Kane Stonewall) Hij moest kost wat kost overleven en de herinnering aan Mount Gunbad in de clan levendig houden. Bij zijn terugkeer in Karaz-a-Karak, nam hij een positie als ranger aan. Gezien zijn jarenlange ervaring in de Troll Wars en de expeditie naar Mount Gunbad, was de eenheid rangers waar hij de leiding over had een constant doorn in het oog van elke Greenskin leider in de wijde omgeving. Onverwacht werden er crossbow-bolts op de greenskins losgelaten en toen deze de plaats van waar ze waren afgevuurd vonden, was er geen dwerg meer te bekennen. In de zeventig jaar dat hij de eenheid rangers aanvoerde, is er geen enkele ranger van die eenheid overleden. Op latere leeftijd nam hij een positie als Longbeard aan, zodat hij zich meer kon bezighouden met het reilen en zeilen van de clan.

• Zoon van Morgrim the Skewer: Samen met zijn zoons, broers, vader en ooms nam hij deel aan de gevechten in de Troll Wars en de expeditie naar Mount Gunbad. Al van zeer jonge leeftijd vervoegde hij de Quarrellers (kruisboogschutters). Na de herovering van Mount Gunbad en de belegering door de Greenskins, hadden de Quarrellers een vreeswekkende reputatie bij de Greenskins. De bolts kwamen meestal met een zodanige kracht toe dat meerdere goblins door eenzelfde bolt gedood werden. Al vlug vormde er zich een muur van Goblin lijken op de maximumafstand van de kruisbogen verwijderd van de toegangspoort. Enkel bedwelmde (denken we hierbij aan mad cap mushrooms) goblins probeerden regelmatig nog de afstand tussen de lijkenmuur en de toegangspoort te overbruggen. Helaas, konden de Quarrellers weinig doen tegen de Greenskins die de flanken van Mount Gunbad beklommen en daar naar wegen zochten om zich toegang tot de dwergen te verschaffen. Ook hij gaf zich op als vrijwilliger om de achterhoede te vormen bij de ontruiming van Mount Gunbad. (zie Kane Stonewall)

• Zoon van Kane Stonewall: Decennia-lang deed hij dienst als een Ironbreaker in de Mount Gunbad. Talrijke aanvallen van de Night Goblins konden hij en zijn broeders door de jaren heen verijdelen. Maar de honderdduizenden Night Goblins die stierven maakten amper een indruk op het Goblin leger dat de bergwanden vulde, terwijl elke Dwerg die stierf een pijnlijk verlies met zich meebracht. Na jaren uitzichtloos vechten, werd het sein gegeven om Mount Gunbad geordend te evacueren. Omringd door de Ironbreakers verlieten de overlevende dwergen in het jaar -1457 hun woonst, hun droom… Constant belaagd door Goblins, trokken de overlevenden naar de hoofdstad Karaz-a-Karak. De verdediging in de omgeving van Karaz-a-Karak zorgde er voor dat de Goblins de overlevenden daar niet konden volgen. Een tweetal eeuwen later (in -1250) barstten enkele vulkanen in die regio in vuur uit. Goblins, Orcen en Trollen werden vanuit hun grotten weggejaagd en migreerden massaal naar de door Dwergen bewoonde gebieden. De oorlogen gaven aan de overlevenden van Mount Gunbad een bitter gevoel. Zelfs in de buurt van de hoofdstad konden ze niet vredig leven. Door vaderlandsliefde gedreven en uit wraak voor het onrecht dat hun werd aangedaan, vervoegden velen het staande leger van de High King. Jarenlang werd er gevochten en uiteindelijk slaagden de dwergenlegers er in de Trollen en ander gespuis te verjagen. Onmiddellijk werd er gebruik gemaakt van de zwakte van de duistere rassen om een expeditie op te zetten naar Mount Gunbad. Het expeditieleger vertrok in -1245 onder de leiding van Logazor Brightaxe en slaagde er redelijk snel in om Mount Gunbad te heroveren. Helaas kon men de situatie van het expeditieleger vergelijken met een klontje suiker in een zee van mieren. Alle Greenskins van mijlen in de omtrek voelden zich aangetrokken om de Dwergen in die ene nederzetting te vernietigen. De situatie werd al snel onhoudbaar voor de dwergen. Een tweede keer werd het signaal gegeven om de Karak te ontruimen. Dit was echter een situatie die Kane niet meer over zijn hart kon laten komen. Samen met nog enkele andere vrijwilligers meldde hij zich aan om de achterhoede van terugtocht te vormen. Hun taak bestond er in om de Greenskins zo langs als mogelijk op te houden, zodat de anderen ongehinderd naar de veiligheid van Karaz-a-Karak konden vluchten. De vrijwilligers kwijten zich van hun taak met de grootste eer. Het duurde twee dagen voordat de laatsten van de achterhoede het leven lieten en de Greenskins zich op andere zaken kon richten. De vluchtende dwergen kwamen nooit in gevaar.”

Hierbij begon Kargun te denken aan het beloofde land van hun clan:

“De Vesting Gunbad met zijn mijnen:

Daar Ekrund misschien de rijkste mijn was buiten de World’s Edge Moutains, was Gunbad de grootste en rijkste mijn in de wereld; enkel de grote vesting van karak Ankor produceerde een nog belangrijkere weelde. Gesitueerd op de oostelijke flanken van de World’s Edge Mountains, gunbad was – en blijft – de enige bron van Brightstone (Brynduraz), een schitterende blauwe edelsteen, die enorm gegeerd is bij juwelensmits van Dwergen-origine. Het goud dat er werd gewonnen was van een zodanig belang voor de militaire machine van de Dwergen dat gedurende de ‘War of Vengeance’, Gunbad geen troepen moest zenden. De dwergen hadden echter nooit gedacht dat hun grootste vijand van het Oosten zou komen.

Terwijl de War of Vengeance gewonnen werd en het grootste deel van de legers van de Dwergen huiswaarts aan het keren waren, sloeg het noodlot toe in de World’s Edge Mountains. Aardbevingen maakten de bergpassen ontoegankelijk met puin, waardoor de vestingen en mijnen tijdelijk geïsoleerd geraakten. De Dwergen van Gunbad leverden een heroïsche strijd wanneer de Greenskins kwamen, maar de nederlaag was onvermijdelijk.

Tweehonderd jaar na de val van Gunbad, keerden we met een impressionante strijdmacht terug naar het land van onze dromen. De strijdmacht, onder leiding van Logazar Brightlance, slaagde er in de mijnen te heroveren, maar deze overwinning maakte dat de strijdmacht volledig geïsoleerd kwam te staan in een land dat krioelde van de Greenskins. Gunbad was dan ook een onweerstaanbaar doelwit voor de Greenskins. Het was voorbestemd, we lieten het niet gebeuren zonder slag of stoot, maar uiteindelijk moesten we terugtrekken uit Gunbad. Since die poging, dat verlies, zijn we er nooit meer in geslaagd om een voldoende strijdmacht op de been te brengen om de mijnen in het Oosten van de World’s Edge Mountains te heroveren.

Maar onze clan zal niet rusten voordat Mount Gunbad terug veilig in Dwergenhanden is en het ontginnen van Brynduraz terug een feit is.”