Skallagrim

Skallagrim zag het licht voor het eerst zo’n 55 jaar geleden te Karak Izor, een klein en simpel Dwarf hold in de Vaults, een bergketen in het zuidwesten van The Empire. Na lang treuzelen en nadenken (zo’n 3 seconden) vluchtte hij uit het ouderlijk huis “De Bastaard”, een Dwarf Inn, op de leeftijd van 35 jaar. Samen leven met 10 zusters en een oudere moeder was onhoudbaar geworden …. Hij kwam wakker met vlechtjes in zijn baard, roze strikjes, blozende wangen (hij beweerd dat het daarom is dat hij er altijd zo rood uitziet), …. Hij voelde zich een levensgrote pop (1m38), van dan wel zo’n 90 kilo. Zijn vader was het enig wat hem bond aan de Herberg, helaas is deze tijdens een drankfestijn gesneuveld in een vat bier. Verdronken naar het schijnt, maar niet zonder eerst nog 3 keer uit het vat te zijn gekropen om naar het WC te gaan. Mensen bier aanreiken en eten brengen lag niet in de aard van Skallagrim, hij wou mountains zien en erin werken.

Na wat te hebben rondgezworven in zijn geliefde Dwarf mountains kwam hij terecht in de zilvermijnen van Karak Argum. Daar vond hij zijn stiel, Mijnbouw. Na verscheidende omzwervingen van mijn naar mijn lokte The Empire met zijn immense rijkdom onze held.

In de kopermijnen van Bechafen was hij meer leraar voor de arme humanminers dan zelf een miner, helaas velen moesten niets van hem weten. Skalla The Grim noemden ze hem, de onaangename arrogante kleine klootzak. Maar Skallagrim trok zich daar niets van aan. Toch is het tijd voor iets nieuws, hij wil goud zien en zijn stiel perfectioneren. Te Koningsdorf vragen ze ervaren mijnwerkers en ze zijn op zoek naar goud.

Skallagrim is op weg naar Koningsdorf en geniet van een ruime pint in “The Emperor’s Hammer” Om zich heen ziet hij enkele andere gasten … wat is die vreemde geur, stank ja … en daar een verradelijke elf, wie is die lelijke met zijn stompneus … is dat wijn ?
Misschien toch effen een klapke doen.